Wyglądamy przez okno. Wyglądamy od strony podwórka i rzucamy okiem od strony ulicy. Zauważamy, i nie trzeba do tego przesadnej przenikliwości, ani wyśrubowanego IQ, ZAUWAŻAMY PROBLEM. Dostrzegamy, że jest BIAŁO tam, gdzie powinno być zielonkawo. W najgorszym razie zgniło-brązowo-zielonkawo plus psia kupka. WIOSENNE JAJA, jak nic! Ktoś z nas najwyraźniej nie utopił w tym roku żadnej Marzanny! 

Zawstydzamy się z powodu odkrytego zaniedbania i przestajemy marudzić, że narąbało śniegu, nawiało metrowe zaspy i przymroziło nam gluty w nosie. Poczuwamy się częściowo do winy i robimy domownikom po kubku gorącej czekolady. Dysponujemy drobnym potencjałem rękodzielniczym, więc:

• odwracamy mopa kędziorami do góry;
• szykujemy kilka gałganków i kawał sznurka;
• podkuwamy przerębelek w najbliższym zbiorniku i
• podtapiamy naszą Marzanę. SOLIDNIE!

 Po tej całej akcji z topielcem, możemy już spokojnie oczekiwać nadejścia wiosny. Żeby jednak nie siedzieć bezczynnie (jak wiadomo siedzącej bezczynnie kobiecie mogą przychodzić do głowy głupie pomysły: a to żeby kupić nową książkę, a to żeby kupić nową bluzkę, a żeby kupić nowy fotel, jeśli odkryła, że siedzi jej się niewygodnie) zabieramy się do produkowania wiosennych jaj, kurcząt i zajączków.

Jaja oczywiście robimy SZCZĘŚLIWE - my szczęśliwe i jaja szczęśliwe - wolnowybiegowe, lub (jak moje) przynajmniej ściółkowe. Klatkowe - nawet jeśli klatka unijna, z wygodną grzędą - w ogóle nas nie zadawalają! 

JAJO zielone, ale szczęśliwe! Jak widać przykleiło się do niego trochę ściółki.

KURCZAK pomarańczowy, z oczkiem z koralika i nóżką ze sznurka, też OCZYWIŚCIE szczęśliwy!

 Proste kształty narysowałam i wycięłam z brystolu; następnie odwzorowałam na kolorowym filcu. Podprasowałam go fizeliną, żeby łatwiej się szyło i wsunęłam do środka cienki, przeszywany ocieplacz, żeby było puszyściej. Na koniec zszywałam dwie warstwy, stębnując wzdłuż krawędzi. Z bawełnianego sznurka wykonałam zawieszki. Najwięcej kłopotu sprawiło mi BEZUSTANNE zmienianie kolorów nici :O

Więcej jaj i kurcząt. Niektóre połączone ze sobą sznurkiem tworzą wiosenną, dwujajeczną girlandę świateczną. Girlanda zaczyna się i kończy drewnianym koralikiem. Filcowe kształty naszywałam, w równych odstępach (podczas łączenia dwu warstw) na długi odcinek sznurka; wsunęłam go po prostu do środka i zaszyłam. Tego sznurka.

Zajączki. Mają jakiś taki przebiegły i podstępny wyraz pyszczków i zdradliwe spojrzenie koralikowego oczka, ale to na pewno z tej szczęśliwości wiosennej. Wszechogarniającej. Do nich także przykleiła się ściółka :O

Tego nierozważnie podprasowałam przez magiczną ściereczkę i ma teraz na sobie mało magiczną kratkę :D

Zdjęcie z lotu kurczaka przedstawia widok ogólny na ŚWIĄTECZNĄ INSTALACJĘ. Pobiegłam w sobotę rano na poligon, żeby skombinować: gałązkę brzozy (tutaj zastępuje ją gałązka czegośkolwiek) gałązkę wierzby z kotkami i badylka z podłużystymi bobko-baziami. Doceniajcie moje poświęcenie dla brummBLOGa!

Moja cała wesoła, wiosenna i kolorowa trzódka. Do jej uszycia wykorzystałam zapasy filcu wykopane z szafy i może nie jest to moja wymarzona paleta barw świątecznych, ale przynajmniej uniknęłam frustracji (mojej i Krisa) związanej z poszukiwaniem po Empikach TYCH WYMARZONYCH kolorów.  

No! My tu gadu gadu, a śnieg wali, mopy się kurzą i MARZANNA STYGNIE!

Trzeba się ruszyć i odczynić zimę...

Przynajmniej kubkiem gorącej herbaty, kocykiem i ulubioną muzyką.

PS Iga: "Mogę się pogapić jak Marcel gra?" ; Ja: Nie! będziesz siedzieć w kącie, twarzą do ściany!

 Iga po pauzie: "Bardzo śmieszne! Baaardzo! Po prostu baaardzo śmieszne matka!

 Aż mi majty spadły ze śmiechu..." :D

Drodzy brummBLOGOczytacze zapraszam Was na mój fejsikowy fanpejdż. Można tam czasem zobaczyć coś przedpremierowo. Zadać pytanie od czapy. Spontanicznie pogratulować  mi talentu. Zachęcam!